- qurudulmuş
- f. sif. Quru hala salınmış. Qurudulmuş meyvə.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
qurudulmuş
Look at other dictionaries:
çay — 1. is. <çin.> 1. Qurudulmuş yarpaqlarından ətirli içki hazırlanan həmişəyaşıl ağac və ya kol. Çay kolu. Çay plantasiyası. 2. Həmin bitkinin ətirli içki hazırlamaq üçün xüsusi surətdə qurudulmuş yarpaqları. 3. Həmin yarpaqlardan dəmlənib… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaxac — is. 1. Günəşdə və ya başqa üsul ilə qurudulmuş ət. Qaxac etmək – günəşdə və ya başqa üsul ilə qurutmaq (əti). 2. məc. Çox quru və ya qurudulmuş şey haqqında. Qaxac olmaq, qaxaca dönmək – bax qaxaclamaq. Çörək gün altında quruyub, qaxaca dönmüşdü … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
alana — (Ordubad) içərisi şəkər və qozla doldurularaq qurudulmuş şaftalı və ya armud. – Yolda yemək üçün bir güvrənkə alana aldım … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
bırma — (Zəngilan) burulub qurudulmuş ot. – Bırmıyı işdətməx’ irahat olur … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
car — (Ordubad) qurudulmuş bataqlığın yerində qazılmış arx. – Qalxoççılar bü:n carda işlədilər … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
didmə — (Zəngilan) yumrulanıb qurudulmuş mal nəcisi. – Didmə sajın altda yaxşı yanır … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dizmarı — (Ağdam, Ordubad) qurudulmuş üzüm, kişmiş. – Bazardan qayıdanda uşaxlara bir az dizmarı al gəti (Ağdam) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
gəmrə — (Ağdaş, Dərbənd, Mingəçevir) 1. yandırmaq üçün tapdanıb qurudulmuş mal nəcisi (Ağdaş, Mingəçevir) 2. qoyun, keçi qığı (Dərbənd). – Gəmrəni yatağdan çıxarmağ lazımdü … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
gərməlməx’ — (Çənbərək) yandırmaq üçün tapdanıb qurudulmuş mal nəcisini bellə kəsmək … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qəmə — I (Quba) qurudulmuş zoğal. – Qəməni bizdə boş yiməzlər II (Cəlilabad, Yardımlı, Gədəbəy, Qazax, Salyan) balaca xəncər. – Qəmə birdən əlimnən yerə düşdü (Gədəbəy); – Çoban qəməsin çıxartdı (Salyan); – Qəmeynən qoyun kəseylər (Cəlilabad) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
